W czasach historycznych nazwą „dog” określano kilka różnych rodzajów psów, najczęściej rasy pośrednie między mastiffem, psem gończym, buldogiem, a chartem. W okresie doprecyzowania różnych ras według aspektów geograficznych pojawiły się nazwy: „dog angielski” czy „dog duński”. Dopiero w 1878 roku powstał komitet, który podjął decyzję o ścisłej nomenklaturze. Od tej pory wszystkie rasy dotychczas określane jako dogi zostały nazwane: „dog niemiecki”. Pozwoliło to na bardziej celową hodowlę i selekcję.
Dog niemiecki był pierwotnie psem myśliwskim do polowania na grubą zwierzynę. Posiadania ich było przywilejem książęcym, gdyż dogi niemieckie ucieleśniały dumę, siłę i szlachetność. Książę Bismarck nadał mu rangę „psa ludzi bogatych”. W XIX wieku rasa ta zamieszkała w domach zamożnych obywateli i licznie pojawiała się na pierwszych wystawach psów. W 1880 roku z okazji wystawy w Berlinie po raz pierwszy zaprezentowano wzorzec doga niemieckiego. Ze swoim dumnym i szlachetnym wyglądem dog niemiecki uchodzi za Apolla wśród psów.
Do historii przeszedł pies, jedyny dog, który został oficjalnie przyjęty do Królewskiej Marynarki Wojennej. Wykazał się podczas działań w Simon's Town w Republice Połudiowej Afryki. Podnosił morale żołnierzy w czasie II wojny światowej. Zginął w 1944 roku i został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi.
- Długość życia 8 - 10 lat
- Wysokość psa w kłębie co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm
- Wysokość suki w kłębie co najmniej 72 cm, ale nie więcej niz 84 cm
Dog niemiecki to szlachetny pies o potężnej, silnej, harmonijnej i eleganckiej sylwetce. Ma w sobie dumę i potęgę. Jego wielkość połączona z harmonijną budową, proporcjonalną sylwetką i pełną wyrazu głową przykuwa uwagę. To Apollo wśród wszystkich ras.
Dog niemiecki jest psem z wrażliwą osobowością o wielkim sercu. Stanowi uosobienie elegancji pomimo swojego wzrostu. Ma doskonale rozwinięte instynkty obronne, stróżujące i myśliwskie. Celem hodowli jest pies przede wszystkim pewny siebie, nieustraszony, łatwy do ułożenia, łagodny i rodzinny, który ma wysoką odporność na prowokację i powinien być pozbawiony agresji.
Psy tej rasy są przyjaźnie nastawione do ludzi oraz innych zwierząt. Bezgranicznie oddane swoim opiekunom, ale w stosunku do obcych osób stają się nieufne. Dog niemiecki to pies o niezwykłej psychice. Bardzo inteligentny, przejawiający wiele niemal ludzkich zachowań. Doskonale potrafią towarzyszyć swojemu człowiekowi w każdej sytuacji: w pracy, w domu czy też na wakacjach. Tam gdzie jest ich ukochany właściciel, tam jest i dog. Dog niemiecki to pies cierpliwy i wyrozumiały również w stosunku do najmłodszych swych opiekunów. Jednak w kontakcie z małymi dziećmi należy pamiętać o jego rozmiarach i żywym temperamencie. To psy, które długo dojrzewają i jako już dorosłe osobniki potrafią zachowywać się jak podrośnięte szczeniaki. Uwielbiają szaloną zabawę, skoki i towarzystwo innych psów. Niestety dog nie jest świadomy swoich rozmiarów i siły jaka w nim drzemie, dlatego podczas zabawy z mniejszymi dziećmi i psami należy o tym pamiętać.
Dogi niemieckie wymagają konsekwentnego, spokojnego, cierpliwego przewodnika, który będzie miał silny charakter i będzie potrafił mentalnie zdominować psa. Równocześnie pozwalając mu na pełną ekspresję jego osobowości. To psy, które wymagają wczesnej socjalizacji. Są podatne na szkolenie i chętnie będą wykonywać powierzone mu zadania, jednak wymagają pracy z doświadczonym przewodnikiem. Niestety w nieodpowiednich rękach dog niemiecki może stać się psem lękliwym wykazującym agresję w stosunku do ludzi oraz innych zwierząt.
Pomimo swych znacznych rozmiarów, dog niemiecki przystosuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Należy mu zapewnić odpowiednią dawkę codziennego ruchu i możliwość swobodnego biegania. Po aktywnym spacerze chętnie odpocznie na miękkim fotelu lub kanapie.
Sierść doga niemieckiego jest łatwa w pielęgnacji. Usuwanie martwych i luźnych włosów w okresie linienia przeprowadzaj za pomocą gumowej szczotki lub specjalnej rękawicy. Pies zawsze powinien leżeć na miękkim podłożu, aby uniknąć powstania modzeli łokciowych czy odgnieceń na skórze. Dogi zaliczają się do rasy mocno śliniących się. Ślina zbiera się pod wargami i przy gwałtownym ruchu głowy ląduje na ubraniach, meblach czy dywanie. Dlatego właściciel doga powinien mieć przy sobie zapas chusteczek. Dogi niemieckie nie mają podszerstka, dlatego są wrażliwe na niskie temperatury.
U dogów niemieckich możemy wyróżnić kilka umaszczeń:
- Żółte - od jasnozłocistych po ciemnozłote. Pożądana jest czarna maska. Bez białych znaczeń. Niedopuszczalna jest maść szarawa, z nalotem błękitnym lub przybrudzona.
- Pręgowane - maść podstawowa od jasno do ciemnozłotej, z czarnymi pręgami jak najbardziej wyraźnymi i równo rozmieszczonymi, przebiegającymi wzdłuż linii żeber. Pożądana jest także czarna maska. Bez białych znaczeń. Pręgi nie mogą być rozmyte.
- Arlekiny - podstawowy kolor to biały z czarnymi, poszarpanymi łatami. Maść podstawowa musi być czystobiała, możliwie bez nakrapiania. Czystoczarne plamy rozrzucone po całym ciele, poszarpane na krawędziach. Plamy szare lub w odcieniu brązowym są niepożądane, podobnie jak takie odcienie w czerni. Równie niepożądane błękitne lub szare nakrapianie na bieli. Zdarzają się też tak zwane „szare arlekiny”. Nie są one pożądane, ale nie mogą być dyskwalifikowane.
- Czarne - lśniąco czarne, dopuszczalne są białe znaczenia. W tej kategorii mieszczą się psy “płaszczowe”, u których czerń pokrywa cały tułów, a kufa, spód szyi, klatka piersiowa, brzuch, nogi i koniec ogona są białe, a także psy „płytowe”, o rozległych czarnych łatach na białym tle. Czerń nigdy nie może mieć odcieni żółtych, brązowych lub błękitnych.
- Błękitne - czysty kolor stalowo niebieski, dopuszczalne białe znaczenia. Bez odcieni żółtych lub czarniawych.
Sierść jest bardzo krótka, gęsta i gładka. Przylega do ciała i jest lśniąca. Nie może być twarda, matowa lub z podszerstkiem.
Nierozsądna hodowla może prowadzić do zniekształceń budowy ciała, problemów zdrowotnych i skrócenia życia dogów niemieckich.
Trzeba mieć świadomość, że ze względu na szybki wzrost hodowanie doga wymaga poświęcenia czasu i pieniędzy, aby rozwinął się prawidłowo. W okresie wzrostu pies wymaga szczególnej opieki, bowiem od narodzenia do osiągnięcia dojrzałości zwiększa swą masę 100 razy. Szczeniak nie powinien być forsowany, aby jego mięśnie, kości i stawy rozwinęły się prawidłowo. Nie powinien biegać po śliskiej powierzchni i schodach. Wykazują skłonność do skrętu żołądka, dysplazji łokciowej i biodrowej. Pojawiają się także problemy ze strony układu krążenia.
Żywienie doga niemieckiego nie jest tanie. Należy podawać mu np. suchą karmę bardzo dobrej jakości. Wybierając ją, czytaj skład na opakowaniu. Unikaj karm tanich, bo nie ma w nich mięsa, za to obecne są zboża, węglowodany i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego. Taka karma nie jest dobra dla żadnej rasy. Chcąc żyć w zgodzie z naturą, bo pies jest mięsożerny, można żywić doga surowym mięsem, bez dodatku węglowodanów. Coraz więcej właścicieli różnych ras, przestawia swoje psy właśnie na dietę Barf. Dieta ta jest oparta na podawaniu surowego mięsa, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, warzyw, owoców, jaj, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W posiłkach, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Warto o to zapytac hodowcę, od którego będziecie brać szczeniaka. Przed podaniem preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii, oraz zrobić podstawową morfologię. W przeciwnym razie nieświadomie możemy psu zaszkodzić.
Zdjęcie profilowe opisu rasy dog niemiecki dzięki uprzejmości właściciela psa o imieniu TERAZ ALBO NIGDY - Klaudii Karłowicz
