Pochodzenie Shih Tzu nie jest do końca znane. Wiadomo, że już 2000 lat temu podobne pieski zamieszkiwały Tybet, gdzie strzegły świątyń buddyjskich. Miały za zadanie poruszać modlitewne młynki i tym samym odstraszać złe duchy. Rasa ta pojawiła się na dworze cesarzy chińskich z dynastii mandżurskiej w XVII wieku. Psy były podarunkiem od Dalajlamy i zarazem krzyżówką lhassa apso z pekińczykami. W ten sposób na dwór cesarza Chin trafił shi-tze-kou (tybetański piesek lew), którego przemianowano na Shih tzu.
Filozoficzne spojrzenie, dystyngowana postawa oraz długa broda i wąsy Shih Tzu przywodzą na myśl chińskiego mandaryna.
Na cesarskim dworze ceniono jak najmniejsze osobniki, które można było nosić na rękach, a nawet mieścić w rękawach szat. Dopiero cesarzowa Tzu Hsi zapoczątkowała bardziej regularną hodowlę, choć nawet po jej śmierci dalej kojarzono przypadkowe osobniki. Aż do 1908 roku Shih Tzu hodowały głównie cesarzowe Chin. Shih Tzu często były ofiarowywane na prezent dla największych osobistości odwiedzających dwór cesarza. W XX wieku poznał je cały świat.
W latach 30-tych Shih Tzu trafiły do Anglii, gdzie początkowo określano je jako: „chińskie apso”. Po II wojnie światowej, wskutek krzyżówek z lhassa apso, Shih Tzu utracił na chwilę swój pierwotny typ. Jednak w latach 50-tych udało się do niego powrócić, gdy w Anglii skojarzono suczkę Shih Tzu z czarno-białym pekińczykiem. Za samodzielną rasę uznano je w 1934 roku, z odrębną księgą rodowodową od roku 1940 i prawem do championatu od roku 1949.
- Wysokość psa: nie więcej niż 27 cm
- Waga psa: 4,5 - 8 kg, waga idealna to 4,5 - 7,5 kg
- Długość życia: ok. 14 lat
Shih Tzu to krzepki, żywiołowy i energiczny piesek. Ma krótką kufę, a głowę, która jest obficie zarośnięta, zawsze nosi dumnie i wysoko, dzięki czemu wygląda na bardzo pewnego siebie psa. Jest przebojowy i odważny. Shih Tzu to mały, wesoły zawadiaka o uroczym usposobieniu. Charakterystyczną cechą tej rasy jest wrodzona zuchwałość oraz arogancja. Pies ten jest niezależny i uparty, a do obcych osób podchodzi nieufnie. To pies salonowy w pełnym i dobrym tego słowa znaczeniu. To bardzo mądry i ciekawy świata pies rodzinny i do towarzystwa. Łatwo i chętnie uczy się różnego rodzaju sztuczek i prostych komend. Jest czujnym stróżem, który głośnym szczekaniem poinformuje nas o zbliżających się gościach. W stosunku do dzieci jest wyrozumiały oraz chętny do zabaw.
Zazwyczaj jest nastawiony przyjaźnie w stosunku do innych psów spotkanych na spacerze. Nie wykazuje nerwowości ani agresji. Jednak niektóre osobniki mogą być zaczepne i mogą głośno obszczekiwać swoich czworonożnych kolegów. Shih Tzu wymaga starannej socjalizacji, którą zaczynamy od samego początku. Jego wychowanie musi być konsekwentne, cierpliwe i spokojne. Shih Tzu nie potrzebuje dużej aktywności, ale nie jest typowym psem domowym. Lubi dłuższe spacery, a także treningi np. na torze agility. Bardzo przywiązuje się do całej rodziny i jest czułym domownikiem. Rasa ta pozbawiona jest także agresji.
Niezależnie od towarzystwa w jakim się znajdzie, Shih Tzu zachowuje się z godnością. Tryska energią i jest skory do zabaw. Równie dobrze lubi wylegiwanie się na kanapie, jak i przebywanie w domu z opiekunem. To uroczy pies o pewnym charakterze, a zarazem pewnej dawce arogancji.
Pielęgnacja szaty Shih Tzu jest wymagająca. Jeżeli zaniedbamy pielęgnację włosa tych pięknych i dostojnych psów, stanie się on matowy i łamliwy. Pieski tej rasy należy regularnie kąpać, stosując przy tym różnego rodzaju odżywki. Warto stosować, w zależności od kondycji włosa, różnego rodzaju maski oraz olejki. Psa należy czesać codziennie, aby uniknąć powstawania sfilcowań. Konieczne jest zebranie włosów z czoła i spięcie ich gumką, aby oczy psa były odsłonięte. Trzeba także dbać o czystość oczu, ponieważ są one słabym punktem Shih Tzu. Do tego celu używa się specjalnych kropli. Regularnie czyść też przewody słuchowe psa. Jeśli brakuje Ci czasu i zapału na utrzymanie sierści psa w dobrym stanie, strzyż go co dwa miesiące. Latem może to być fryzura na styl „młodzieńczy”, bowiem Shih Tzu źle znosi wysokie temperatury.
Bardzo obfita, długa i prosta sierść może być w dowolnym kolorze. Ceniona jest biała strzałka na głowie i biały koniec ogona - bardzo pożądane u psów łaciatych.
Włos okrywowy jest długi, gęsty, nie może być lokowaty. Podszerstek natomiast jest umiarkowanie obfity. Dopuszcza się lekko falisty włos. Sierść nie może przeszkadzać w widzeniu, ani utrudniać ruchu psa.
Najczęstsze schorzenia to:
- zwichnięcie rzepki
- problemy z oddychaniem
- rozszczep podniebienia
- podwinięcie i wywinięcie brzegów powiek
- choroby nerek
- zakażenia uszu
- problemy z oczami
Shih Tzu mają tendencję do nadprogramowych kilogramów. Ilość karmy należy ściśle kontrolować i unikać podawania smakołyków pomiędzy posiłkami. Wygodne w stosowaniu są karmy suche, które nie brudzą brody psa. Dzienną porcję dla dorosłego psa najlepiej jest podzielić na dwie mniejsze. Jeśli zdecydujemy się na karmę mokrą lub Barf, po każdym posiłku umyj i osusz włosy na pysku. Dietę Barf uzupełniaj o suplementy witaminowo-mineralne.
