Look4dog.com

Owczarek belgijski Groenendael

Już w czasach prehistorycznych człowiek zauważył, że psy instynktownie zaganiają bydło w gromadę. Stosując selekcję co do osobników, które były najłatwiejsze w ułożeniu, hodowcy przyczynili się do powstania psów pasterskich. Jest kwestią dyskusyjną, skąd wzięły się owczarki belgijskie. Jedni kynolodzy twierdzą, że są one potomkami europejskich psów pasterskich z epoki brązu, inni –  że owczarki wykształciły się z krzyżówek mastiffów z deerhoundami, które przywędrowały na tereny obecnej Belgii z Anglii w XIII wieku.

Pod koniec XVI wieku w Antwerpii nakazano hyclom zabijanie bezdomnych psów. Wyjątek stanowiły rasy myśliwskie, pasterskie, ozdobne i farmerskie, nazywane „rekel”, czyli: „psotnik”. Prawdopodobnie ten ostatni był bezpośrednim przodkiem owczarków belgijskich.

W 1891 roku profesor Reula zebrał i rozpowszechnił wszystkie psy w typie owczarka. W tym samym roku powstał Klub Owczarka Belgijskiego. Zorganizowano wystawę psów pasterskich oraz rozpoczęto pracę nad wzorcem i ujednoliceniem wyglądu rasy. Ze względu na rodzaj sierści owczarki belgijskie podzielono na trzy odmiany: długowłose czarne i płowe, krótkowłose płowe i szorstkowłose płowe.
Po 15 latach intensywnej pracy hodowlanej wiejskie psy pasterskie przekształciły się w rasowe o zdecydowanych cechach psów pracujących. Uzyskano cztery rasy owczarków belgijskich: Groenendael, Tervueren, Malinois i Laekenois. Wszystkie mają identyczną budowę ciała. Różnią się jedynie rodzajem sierści oraz umaszczeniem. 

Owczarka belgijskiego Groenendaela wyhodowano w posiadłości Chateau de Groenendael. Rasa szybko zdobyła szacunek służb mundurowych, m.in. policji, dzięki talentowi do wygrywania zawodów dla psów. Owczarek belgijski Groenendael od wieków czuwał nad prawidłowym sposobem przemieszczania się zwierząt stadnych, a także pilnował ich przed drapieżnikami. Groenendael służył też jako pies do pilnowania obejścia, a w czasach wojny –   noszenia meldunków. 
Dwie wojny światowe znacznie zmniejszyły populację Groenendaela. Udało się ją jednak odbudować dzięki starannej selekcji osobników najbardziej wpisujących się w standard rasy.

  • Długość życia: 13 -14 lat
  • Wysokość psa w kłębie to: 62 cm
  • Wysokość suki w kłębie to: 58 cm
  • Waga psa: 25 - 30 kg
  • Waga suki 20 - 25 kg
     

Owczarek belgijski Groenendael - charakter

Owczarek belgijski Groenendael należy do grupy psów pasterskich i zaganiających. Jest psem wszechstronnie użytkowym, pracującym jako obrońca, stróż czy tropiciel, jak również jest doskonałym psem rodzinnym. Owczarek belgijski to pies o wyważonej sylwetce, harmonijnych proporcjach, który łącząy w sobie siłę i elegancję. 

Owczarek belgijski Groenendael jest czujny i uważny, a jego żywe spojrzenie to objaw inteligencji i spokoju, jakie w nim drzemią. To bardzo bystra rasa, o niesamowitym refleksie. To psy mocno przyzwyczajona do życia na zewnątrz, więc dobrze znosi każdą pogodę. Duży i krzepki Groenendael to dynamiczny pies, który potrzebuje nie tylko aktywności fizycznej ale również wyzwań umysłowych, dzięki którym będzie rozwijał swoją psychikę. 

Szkolenie i socjalizację owczarka belgijskiego trzeba rozpocząć w bardzo młodym wieku, gdyż szczeniaki bywają lekko nerwowe. Podczas szkolenia należy wykazywać cierpliwość i łagodność, ale też stanowczość. Ze względu na dużą inteligencję i spostrzegawczość, psy te wymagają poświęcenia im sporej uwagi oraz zróżnicowanych zadań i zabaw. Doskonale radzą sobie np. z agility. Rasa ta nie lubi być pozostawiona w samotności. Owczarek belgijski Groenendael niezwykle przywiązuje się do opiekuna i jest mu bardzo oddany. Może się zdarzyć, że niektóre samce nie będą tolerowały innych samców w swoim otoczeniu. Groenendael jest zwrotny, wytrzymały i samodzielny. Umie dobrze współpracować z człowiekiem. To bardzo roztropny i odważny pies, o dużym temperamencie. Groenendael ma doskonałą pamięć wzrokową, kondycję oraz węch. Wykorzystuje się go z powodzeniem do tropienia przestępców, wykrywania narkotyków oraz w ratownictwie i pomocy osobom niepełnosprawnym.

Owczarek belgijski Groenendael - charakter
Owczarek belgijski Groenendael

Owczarek belgijski Groenendael - pielęgnacja

Wyczesuj psa codziennie za pomocą szczotki lub grzebienia o gęstych zębach. Regularnie przycinaj pazury, jeżeli jest ku temu potrzeba oraz czyść uszy, aby zapobiec infekcjom.
Jeśli pies się zabrudzi, wykąp go w szamponie dla psów długowłosych. W sklepach są dostępne preparaty dla psów o czarnym umaszczeniu, które podkreślą kolor sierści Twojego pupila.
Kontroluj również stan uzębienia swojego psa.

Owczarek belgijski Groenendael - umaszczenie

Dla tej odmiany owczarka belgijskiego charakterystyczna jest szata złożona z długiej czarnej sierści. 

Owczarek belgijski Groenendael - choroby

Owczarek belgijski Groenendael to rasa odporna i długowieczna. Typowe dla niego są dysplazje stawów biodrowych. Czasem może się zdarzyć niedoczynność tarczycy, alergie skórne, np. po ukąszeniu przez pchły, oraz epilepsja.
Groenendaele niezbyt dobrze znoszą narkozę.

Owczarek belgijski Groenendael - żywienie

Owczarek belgijski Groenendael to pies bardzo aktywny, potrzebuje wysoceenergetycznej karmy, która zaspokoi wszystkie jego potrzeby żywieniowe. Podawanie temu psu suchej karmy będzie dobrym rozwiązaniem, pod warunkiem, że zostanie ona dobrze wybrana. Przy zakupie suchej karmy należy zwrócić przede wszystkim uwagę na jej skład. Nie powinna zawierać zbóż, chemicznych konserwantów oraz znacznej ilości węglowodanów. Natomiast powinna być bogata w dobrego rodzaju białko zwierzęce. Karmę dostosuj do wieku psa i do jego aktywności. Ma to szczególne znaczenie przy karmieniu szczeniaka, gdyż karmy przeznaczone to tego przedziału wiekowego są bogatsze w składniki odżywcze, mikro i makroelementy. 
Alternatywą suchej karmy jest Barf. To dieta najbardziej zbliżona do naturalnego pożywienia dzikich przodków naszych pupili. Barf, oparty jest na podawaniu nieprzetworzonego surowego białka zwierzęcego, czyli mięsa, podrobów, mięsnych kości, a także ryb, jaj, warzyw i owoców. Wszystkie te produkty zawierają w swym składzie niezbędne i jak bardzo potrzebne dla organizmu witaminy, kwasy tłuszczowe, aminokwasy i minerały. Zaletą stosowania tej diety jest to, że nie ma w niej sztucznych konserwantów, barwników oraz nie podaje się w tej diecie węglowodanów. Żywienie psa Barfem daje nam pewność, że otrzymuje on wraz z surowym pożywieniem odpowiednią ilość przeciwutleniaczy, bakterii dzięki czemu pięknie i prawidłowo się rozwija.
 

Ta strona używa plików cookie i innych podobnych technologii. Korzystanie z niej bez zmiany ustawień dotyczących
cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji można znaleźć w Polityce prywatności.