Małe psy belgijskie pod względem morfologicznym należą do tej samej rasy, mimo że na psich wystawach są oceniane osobno, gdyż każda rasa ma odrębny wzorzec. Tzw. „mali Belgowie”, to trzy odmiany różniące się od siebie jedynie gatunkiem sierści oraz umaszczeniem. Gryfonik belgijski to potomek psów szczurołapów, które niegdyś miały za główne zadanie niszczyć gryzonie mieszkające w stajniach i zajazdach.
Wizerunki gryfonika belgijskiego widnieją na obrazach XV-wiecznych flamandzkich malarzy. W tym okresie był ulubieńcem stangretów, którym towarzyszył siedząc na koźle oraz pilnując powozu podczas nieobecności człowieka. Następnie podbił serca dam dworu. Zwarta budowa ciała, elegancka sylwetka i ruchy sprawiają, że gryfonik belgijski czasem nazywany był : „damskim pieskiem”. Około 1900 roku rasa stała się popularnie hodowana dzięki królewskiemu zainteresowaniu wykazywanemu przez belgijską królową Marie - Henriette. Dzięki czemu wiele osobników zostało wyeksportowanych. Pomogło to rozprzestrzenić się rasie i jej popularność wzrosła.
- Waga psa: 3,5 - 6 kg
- Długość życia: około 15 lat
Gryfonik belgijski to żywy i wierny pupil, który znakomicie pełni rolę psa do towarzystwa. Jak wszystkie małe pieski, gryfonik belgijski jest idealnym towarzyszem w codziennym życiu, posłuszny i bardzo przyjazny. Gryfonik belgijski doskonale przystosowuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Rewelacyjnie odnajdzie się w małym mieszkaniu jak i w domu z ogrodem. Psy tej rasy osiągają dobre wyniki w różnych dyscyplinach sportowych. Chętnie biegają i lubią się pobawić z dziećmi. Ze względu na dużą łagodność oraz zdolności adaptacyjne, często służą jako psi terapeuci osób niepełnosprawnych.
Gryfoniki są wylewne i mądre. To psy ciekawe świata, spokojne i chętne do nauki. Szkolenie przebiega gładko, gdyż gryfonik jest bardzo inteligentny. Nie wolno traktować go ostro, ale też pobłażać mu. Pozostają czujne, ale szczekają cicho i rzadko. Gryfoniki belgijskie są prostolinijne. Dobrze odnoszą się do przyjaciół domu, kotów i psów, ponieważ z natury są bardzo towarzyskie. Co prawda czasem boją się dużych psów, ale nie wykazują wtedy agresji. Uwielbiają zawsze przebywać blisko swojego przewodnika, dlatego raczej nie nadają się dla bardzo zapracowanych, często nieobecnych w domu osób.
Gryfonik belgijski
Skrócona kufa z trudem dostarcza psu potrzebnego powietrza, co jest przyczyną silnego łzawienia oczu. Przemywaj je delikatnie specjalnymi preparatami lub letnią wodą. Bruzda nosowa również wymaga regularnej pielęgnacji, np. solą fizjologiczną, co zapobiega powstawaniu odparzeń.
Pielęgnacja sierści psa tej rasy może być pracochłonna. Sierść gryfoników brukselskich wyskubuje się ręką, w regularnych odstępach czasu, pozostawiając w spokoju brodę, wąsy i sterczące włosy na głowie. Brodę należy często czesać, by zapobiec skołtunieniu oraz myć z resztek jedzenia. W razie konieczności przystrzyż włosy w kącikach oka, aby nie podrażniały gałki ocznej.
- czarne
- czarne podpalane
Podpalenie musi być jednolite. Widoczne na kończynach przednich, na łapach aż do nadgarstków. Na kończynach tylnych na łapach, aż do stawów skokowych.
Gryfoniki belgijskie cieszą się dobrym stanem zdrowia. Rzadko zdarza się wypadanie rzepki i dysplazja stawów biodrowych.
Z uwagi na budowę pyska, pies chrapie podczas snu. Nie należy zapominać o kontrolowaniu uszu gryfonika, a ponieważ są klapnięte, łatwo może dochodzic w nich do stanów zapalnych.
Gryfoniki belgijskie mogą spożywać karmę dla psów małych ras. Podobnie jak inne małe rasy, zazwyczaj mają dobry apetyt, więc należy uważać, by nasz pupil zbytnio nie przybrał na wadze. Gryfonik nie pogardzi suchą karmą jak i posiłkami, które będą przez nas przygotowywane. W drugim przypadku, musimy poświęcić trochę więcej czasu na przygotowanie posiłku. Należy pamiętać, aby w misce znalazły się wszystkie składniki odżywcze: witaminy, minerały, kwasy tłuszczowe, błonnik, przeciwutleniacze. Serwując psu surowe mięso z niewielka ilością podrobów, warzyw i owoców możemy być pewni, że nasz pies będzie rozwijał się prawidłowo.
