W XIII wieku Anna of Cleve, jedna z licznych żon Henryka VIII, przywiozła psy tej rasy do Anglii. W XVI wieku rasa stała się bardzo modna na dworach całej Europy. Małe spaniele pojawiły się na obrazach Tycjana, Rubensa, Rembrandta czy van Dycka. Nazwa: „King Charles” wzięła się stąd, że psy te były ulubieńcami króla Karola I oraz II. Pogłoski mówią, że ponoć bardziej niż o sprawy wagi państwowej władcy troszczyli się właśnie o swoich ulubieńców.
W II połowie XIX wieku angielscy hodowcy King Charles spanieli, zauważyli rosnącą modę na mopsy i pekińczyki z płaską kufą. Postarali się zatem zmienić kształt głowy swoich psów. Do hodowli dołączyli krew ras miniaturowych o krótkich głowach. Ich wysiłki hodowlane trwały 30 lat. Spowodowały zanik wyglądu rasy oryginalnego typu, który jednak został odtworzony jako rasa: „Cavalier King Charles spaniel”. W 1928 roku uznano obie rasy za osobne. King Charles spanieli jest bliskim kuzynem Cavalier King Charles spaniel. W niektórych krajach znany był jako angielski spaniel karłowaty.
- Wysokość psa: 23 - 30 cm
- Waga psa: 3.6 - 6.3kg
- Długość życia: 9 - 14 lat
King Charles Spaniel to wytworny, zwarty, krępy piesek. Jest wesoły, inteligentny. Ma charakterystyczną i wypukłą głową. Powściągliwy, łagodny i czuły.
King Charles Spaniel to pies łagodny, miły i pełen wdzięku. To wyrafinowany czworonóg, który potrafi zachować się z godnością, kiedy uzna to za stosowne. Jest bardzo wesołym, ceniącym wolność, ruchliwym i nieustraszonym czworonogiem. King Charles Spaniel silnie związuje się ze swoim właścicielem, więc bardzo źle znosi samotność. Jest wierny, przyjazny i rzadko szczeka. Podczas szkolenia nie napotkasz na trudności, bo King Charles Spaniele chcą się uczyć, łatwo się przystosowują, są posłuszne oraz szybko rozumieją, czego się od nich oczekuje. Same dostosowują się do okoliczności panujących w rodzinie.
Nie sprawiają kłopotów w relacjach z innymi psami, kotami i zwierzętami. Małe, dzieci nie stanowią dla nich najlepszego towarzystwa, ale starsze już tak. King Charles Spaniel na wolnym powietrzu ujawnia swój dynamiczny i żywy temperament. Chętnie odbywa długie spacery, ale przystosowuje się do potrzeb ruchowych rodziny, w której żyją.
Powinno się czesać psa dwa razy w tygodniu, zwracając szczególną uwagę na pierś, uszu, ogon i łapki. Ze względu długie, dość mocno zarosnięte uszy, zaglądaj do nich regularnie, ponieważ mogą się w nich tworzyć stany zapalne. Od czasu do czasu zadbaj o fałdy na pysku, używając do tego celu specjalnego płynu. Przy pielęgnacji nie wolno zapominać o oczach, które należy regularnie przecierać wilgotnym wacikiem.
Długa, jedwabista sierść tworzy szatę:
- czarna z podpalanym - black & tan
- trójbarwną - tricolour ( czarne, białe łaty równo rozmieszczone z podpalanymi zaznaczeniami na sierści)
- rude - ruby (kasztanowo-czerwona)
- białoczerwone - blenheim (jaskrawo-kasztanowe znaczenia na perłowo-białym tle)
- blenheim - perłowo białe tło, na którym rozłożone są równomiernie łaty kasztanowo czerwone
Sierść jest długa, jedwabista oraz prosta. Dopuszcza się włos lekko falisty, nigdy kędzierzawy. Na nogach, uszach i ogonie – obfite pióra.
Niestety rasa ta nie należy do najzdrowszych. Najczęstsze choroby King Charles Spaniela to: zwichnięcie rzepki, problemy z oczami, kłopoty z oddychaniem, niezarośnięte ciemiączko i wrodzone wady serca. Pieski te, źle znoszą takżę upały i zimno. Niestety przed jakimkolwiek zabiegiem chirurgicznym należy skonsultowac się z lekarzem, ponieważ King Charles Spaniela są wrażliwe na narkozę.
Jadłospis King Charles Spaniela musi być urozmaicony. Jeśli zdecydujesz się zastosować dietę BARF, pamiętaj, że poza mięsem niezwykle potrzebne dla organizmu psa są warzywa, oleje z łososia, mięsne miękkie kości, niektóre zioła oczywiście wszystko w odpowiednich proporcjach. Nasz piesek wraz z dietą powinien otrzymywać wszystkie niezbędne składniki odżywcze.
Kontroluj wagę pupila, żeby zminimalizować ryzyko wystąpienia nadwagi. Oprócz posiłków z wysoką zawartością mięsa zadbaj o dużą ilość ruchu. Szczeniak potrzebuje od trzech do czterech porcji dziennie, a dorosły pies - dwóch. Najlepiej podawaj je o stałych porach.
