Gończy grecki wywodzi się ze starożytnej Grecji, a konkretnie półwyspu Peloponez. Jego przodkami były aborygeńskie psy z południowej części kraju oraz gończe włoskie oraz przedstawiciele francuskiej rasy kerry beagle. W porównaniu do swoich poprzedników gończy grecki jest bardziej umięśniony. Antyczni pisarze oraz myśliwi greccy cenili gończego greckiego z uwagi na dużą wytrzymałość i umiejętność adaptacji do trudnych warunków, czyli spiekoty oraz stromych, górzystych terenów. Gończy grecki jest silnym i zwinnym psem, osiągającym sporą prędkość podczas pogoni za zwierzyną. Jego węch jest doskonały.
W 1996 FCI oficjalnie uznało rasę. W zasadzie poza krajem macierzystym rasa nie występuje.
- Wysokość psa w kłębie: 47-55 cm
- Wysokość suki w kłębie: 45-53 cm
- Waga: 17-20 kg
Gończy grecki charakteryzuje się dobrym węchem i dużą odpornością. Jest aktywnym łowcą, który może pracować samotnie lub w stadzie. Doskonale radzi sobie na wszystkich terenach, zarówno nizinnych jak i górskich, a nawet skalistych. Z łatwością pokonuje trudne tereny. Jego głos jest dźwięczny i harmonijny.
Gończy grecki jest żywy, pewny siebie, wesoły, energiczny i aktywny. To nie tylko ruchliwy i zwinny pies myśliwski, ale przede wszystkim czuły i wierny towarzysz. Jest wyjątkowo łagodny i przyjazny wobec dzieci. Ze względu na silny instynkt myśliwski może być trudny do okiełznania dla niedoświadczonej osoby. Podobnie jak beagle, gończy grecki bywa uparty, niecierpliwy i niezależny. Wystarczy go jednak odpowiednio przeszkolić zaczynając od najmłodszych lat. Gończy grecki ma wysoki iloraz inteligencji i chętnie współpracuje podczas szkolenia. Powinno się ono opierać na pozytywnym wzmacnianiu pożądanych zachowań i całkowicie wykluczać surowe metody. Jeśli szkolenie przebiegnie prawidłowo, będzie akceptował inne psy.
Z pozostałymi zwierzętami bywa różnie, lecz z reguły na ich widok gończemu greckiemu świta w głowie chęć pogoni. Pies nie powinien mieszkać w bloku. Zdecydowanie lepiej będzie się czuł w domu z możliwością częstego wychodzenia na zewnątrz. Jest tak m.in. dlatego, że pozostawiony sam sobie, znudzony pies może zacząć głośno szczekać albo niszczyć przedmioty domowego użytku.
Umaszczenie gończego greckiego:
- czarne podpalane
Mała biała łata na piersi jest tolerowana. Widoczne błony śluzowe, nos i paznokcie czarne.
Gończemu greckiemu wystarczy czesanie co kilka dni za pomocą gęstej szczotki. Regularnie kontroluj stan przewodów słuchowych oraz czystość łap, co zapobiega stanom zapalnym uszu i skóry.
Gończy grecki nie jest zagrożony chorobami genetycznymi. Jeśli zaniedba się higienę uszu po spacerach i polowaniach, mogą mu dolegać infekcje przewodów słuchowych. Najłatwiej zapobiegać im, kontrolując regularnie stan uszu psa.
Należy zwracać szczególną uwagę, aby pies nie został przekarmiony. Nie powinien też otrzymywać karmy zawierającej różnego rodzaju zboża oraz cukier. Odpowiednim żywieniem będzie podawanie psu surowych produktów pochodzenia zwierzęcego z dodatkiem niewielkiej ilości warzyw i owoców. Dzięki składnikom jakie znajdują się w tych produktach pies otrzymuje to, co dla niego najlepsze. Można mu także podawać gotową, zbilansowana już suchą karmę, która będzie dostosowana do jego wieku i aktywności. Musi zawierać co najmniej 30% mięsa w swym składzie.