Gończy styryjski to krzyżówka posokowca hanowerskiego z szorstkowłosym gończym z Istrii oraz austriackim gończym z 1880 roku. Pomysłodawcą był hodowca Carl Petinger. Jego celem był lżejszy, bardziej ruchliwy pies dostosowany do trudnych warunków wysokogórskich. Eksperyment się udał. Gończy styryjski odziedziczył wszystkie walory hanowerskiego posokowca, m.in. łatwość w ułożeniu i spokojne usposobienie.
Ma doskonały węch. Z tego względu używany jest do pracy na sfarbowanym tropie, nie ustępując przy tym posokowcowi. Nie jest tak cięty i skory do ataku jak pies gończy słowacki, lecz mimo to nadaje się do polowania na dziki. Służył też do polowania na zające, jelenie i wilki. Wspaniale nadaje się również do poszukiwania zaginionych w trudnych terenach górskich. Po pierwszej wojnie światowej wydawało się, że gończy styryjski wyginie wraz z innymi rasami psów myśliwskich. Udało się jednak utrzymać rasę, lecz choć obecnie występuje ona w wielu krajach europejskich, nie jest popularna nawet w ojczystej Austrii.
- Długość życia: 12 - 14 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 47 - 53 cm
- wysokośc suki w kłębie wynosi: 45 - 51
- Waga: 15 - 18 kg
Gończy styryjski jest psem energicznym i wytrzymałym. Od niepamiętnych czasów psy gończe były wykorzystywane do polowań. Są to psy, które, oszczekując zwierzynę, idą po jej tropie i podążają za nią do czasu, aż zostanie upolowana. Podczas nagonki pies podąża trope zwierzęcia, dając przy tym głos.
Gończy styryjski powinien mieć zapewnioną dużą dawkę ruchu i różnorodnych zabaw na świeżym powietrzu. Tej rasy nie zaleca się dla osób, które nie mają doświadczenia w szkoleniu psów. Jeśli odpowiednio go ułożysz, będzie posłusznym i oddanym przyjacielem. Nie nadaje się do surowej tresury, ponieważ jest psem spokojnym i zrównoważonym. Choć sprawia wrażenie raczej mało uczuciowego, nie ma w nim złośliwości czy obojętności. Jest bardzo oddanym, towarzyskim pupilem, który lubi dzieci. Gończy styryjski ma silny charakter i tendencję do dominacji w stosunku do innych zwierząt. Niestety nie potrafi współżyć w jednym domu z czworonogami mniejszymi od siebie, również psami. Mimo, że nie jest agresywny raczej nie dogada się z kotem.
Umaszczenie gończego styryjskiego może przybierać barwy (według wzorca FCI):
- rude
- jasnożółte
Na piersi dozwolone są białe znaki. Szata jest twarda i gruba.
Gończy styryjski wymaga sporadycznego czesania. Nie zaleca się strzyżenia psa, aby zachował swój naturalny wygląd sierści.
Latem zadbaj, by pies nie przegrzewał się oraz miał zapewnione cieniste i chłodne miejsce do wypoczynku.
Jest to rasa odporna i wytrzymała. Podobnie jak inne psy myśliwskie, może cierpieć na nawracające infekcje uszu, które wynikają z
nieodpowiedniej higieny. Mogą także pojawić się choroby stawów, wynikające z przesadnej aktywności zwłaszcza w okresie szczenięcym.
Dieta gończego styryjskiego powinna być zbilansowana oraz musi zawierać to, czego potrzebuje pies do prawidłowego rozwoju. Białko, aminokwasy, kwasy tłuszczowe oraz witaminy i minerały to podstawa zdrowej diety. Niewłaściwe proporcje danych
składników mogę odbić się na wyglądzie oraz stanie zdrowia psa. Wzbogacaj wiedzę na temat żywienia psa oraz konsultuj ją z ekspertami, np. hodowcami czy weterynarzami.