Przodkami posokowca hanowerskiego były psy zwane „die Bracken”, czyli różne odmiany XVIII-wiecznych posokowców zamieszkujące niemieckie dwory. Pierwsze osobniki miały ciężką budowę i niechętnie goniły grubą zwierzynę jak jelenie. Za to doskonale tropiły ją dolnym wiatrem, czyli chwytały ślad pozostawiony przez nią. Na przełomie XVIII i XIX wieku, wraz z upowszechnieniem się broni palnej, wzrosło zapotrzebowanie na rasy myśliwskie tropiące ranną zwierzynę, czyli posokowce.
Wynikiem hodowli z Hanoweru byli potomkowie tropowców i rudych gończych hanowerskich. Jej szczenięta uznane były za szlachetnej urody psy. Posokowiec hanowerski zachował cechy jakie powinien posiadać pies polujący po śladzie ustrzelonej zwierzyny. Ma niezwykle czuły węch, odróżnia poszczególne tropy i potrafi pozostawać na wskazanym śladzie. W XIX wieku hodowane były równolegle jeszcze dwie podobne odmiany posokowców: jamnikogar oraz posokowiec bawarski, jako zwinniejsza, lżejsza i lepiej radząca sobie na terenach górzystych wersja posokowca hanowerskiego. II wojna światowa wywarła niekorzystny wpływ na populację rasy. Obecnie posokowiec hanowerski to rasa popularna na całym świecie, jednak rzadko jest hodowany przez osoby spoza kręgu myśliwych.
- Wysokość w kłębie psa: 50 - 55 cm
- Wysokość suki w kłębie: 48 - 53 cm
- Waga psa: 30 - 40 kg
- Waga suki: 25 - 35 kg
Posokowiec hanowerski sprawia wrażenie psa o średniej wielkości, bardzo proporcjonalnego i pełnego siły. Jest dobrze zbudowany oraz mocno umięśnione. Kończyny przednie i tylne umożliwiają mu wytrwałą pracę. To spokojny z dobrym charakter pies, a przy tym doskonale porozumiewa się ze swoim przewodnikiem. W stosunku do obcych jest nieufny. Posiada wysoką zdolność koncentracji w czasie tropienia. Mimo dużej łagodności posokowców hanowerskich w stosunku do ludzi oraz obcych psów, nie zaleca się hodowania ich jako psów do towarzystwa. Psy tej rasy najlepiej czują się w swojej naturalnej roli pomocnika myśliwego.
Ich upór, samodzielność i instynkt łowiecki mogą być sporymi utrudnieniami dla osób spoza tego kręgu. Rasa ma skłonności do samodzielnych wędrówek za ciekawymi zapachami. Nauczenie posokowca hanowerskiego bezwzględnego posłuszeństwa nie jest łatwe, a całość szkolenia zajmuje nawet kilka lat. Wyszkolony do pracy myśliwskiej posokowiec jest bezkonkurencyjny. Jest w stanie iść wiele kilometrów po kilkudniowym tropie.
Równocześnie, posokowiec hanowerski to pies chętny do współpracy, pewny siebie i bardzo przywiązany do opiekuna. Jego zdolność porozumiewania się z człowiekiem również jest na wysokim poziomie. Rasa źle znosi samotność, szczególnie gdy nie zapewni się jej dużej aktywności. Jeśli zadbasz o kondycję psa, różnorodne zabawy, np. aportowanie na lądzie i w wodzie, w domu będzie cichym i zrównoważonym kompanem. Pies jest nieufny w stosunku do obcych i zawsze ostrzeże Cię przed niebezpieczeństwem.
Posokowiec hanowerski nie wymaga długich i skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy od czasu do czasu wyczesać sierść psa za pomocą szczotki z naturalnego włosia. Przed szczotkowaniem zawsze zwilż delikatnie sierść psa i prowadź szczotkę zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów. Kąp psa jedynie, gdy jest brudny, ale nie rzadziej niż raz na 2-3 miesiące. Po kąpieli możesz zastosować balsam, który zapobiegnie matowieniu i wypadaniu sierści oraz osiadaniu na niej kurzu. Regularnie kontroluj stan uszu, które powinny być czyste. W przeciwnym razie grożą im stany zapalne.
Posokowiec hanowerski powinien mieć maść:
- od jasnej do ciemnej czerwieni jeleniej
- mocniej lub słabiej pręgowane
- z maską lub bez
Białe znaczenia na przedpiersiu nie są tolerowane. Włos jest krótki, gęsty, twardy, prawie szorstki. Tylko na tylnej krawędzi ud jest troszkę dłuższy i grubszy. Włos na ogonie jest gęsty i twardy.
Posokowce hanowerskie są generalnie zdrowe i odporne. Najczęściej spotykanymi dolegliwościami są drobne urazy spowodowane aktywnością, np. zranienia uszu czy łap po intensywnym przedzieraniu się przez zarośla. Z chorób o podłożu genetycznym rasę spotyka dysplazja biodrowa. Psy w reprodukcji mają wykonywane prześwietlenia w jej kierunku.
W przypadku tak aktywnej rasy jak posokowiec hanowerski ważna jest zbilansowana dieta. Pies powinien otrzymywać codziennie 300 g mięsa podanego najlepiej w dwóch porcjach. Każdy posiłek powinien zostać uzupełniony o 75 g węglowodanów w postaci warzyw i owoców. Podawanie psu surowych produktów dostarczy naszemu pupilowi samych cennych składników odżywczych. Psy młode i w podeszłym wieku wymagają preparatów zwiększających odporność. Wszelkie dodatki i suplementy podawaj jedynie po konsultacji z weterynarzem lub hodowcą.
