Ten tropiący pies należy do najstarszych ras psów myśliwskich. Jego przodkami były ogary, natomiast on sam jest jednym z przodków wyżłów. W 1897 roku zawodowi myśliwi niemieccy zaczęli systematycznie hodować średniej wielkości długowłose psy użytkowe. W oryginalnym języku płochacz niemiecki to „Deutscher Wachtelhund”, czyli niemiecki pies na przepiórki.
Pies ten podczas polowań z sokołami, służył do wypłaszania ptactwa. Ze względu na podobieństwo do spanieli angielskich, w krajach anglosaskich określany jest jako „german spaniel”. Pies ten ma wybitne zdolności łowieckie. Podobnie jak spaniel angielski, jest on typowym szperaczem, czyli psem myśliwskim kierującym się po śladach. Na polowaniu używa też głosu i chętnie aportuje. Nie sprawdzi się za to jako pies obronny ani pies do towarzystwa. Płochacz niemiecki był i jest hodowany wyłącznie przez myśliwych i dla myśliwych, jako tropiciel i wszechstronny pies myśliwski użytkowy.
- Długość życia: 12 - 14 lat
- Wysokość psa w kłębie: 48 - 55
- Wysokość suki w kłębie suki: 45 - 52 cm
- Waga: 18 - 25 kg
Płochacz niemiecki jest psem średniej wielkości, długowłosym, doskonale umięśnionym, o szlachetnej głowie i mocnym kośćcu.
Płochacze niemieckie są pełnymi energii psami myśliwskimi. Są przyjacielskie, pewnye siebie, nadzwyczaj pojętne. Łatwo się przystosowują. Nie mogą być nerwowe i agresywne. Typowe cechy dla tych psów to:
- Duża pasja do wyszukiwania zwierzyny
- Podejmowanie śladu i wytrwałe tropienie
- Dobre głoszenie
- Doskonały węch
- Pasja do aportowania i pracy w wodzie
- Ciętość na zwierzynę i gryzonie
To dobry tropiciel postrzałków, aporter i płochacz. Niezawodny pies myśliwski, zwłaszcza w lasach o gęstym poszyciu i w wodzie.
Płochacz niemiecki ma przyjazne usposobienie i jest bardzo energicznym psem. Z natury jest bardzo inteligentny i szybko się uczy. Jednak nie należy zapominać, że jest to typowy myśliwy. Dlatego warto poświęcić swój czas, na odpowiednie jego wychwowanie. Pozostawienie go samemu sobie, spowoduje, że nie będziemy dla niego liderem, a to się wiąże z brakiem posłuszeństwa. Stymulacja psycho-ruchowa jest dla niego niezbędna. Rasa ta wykazuje bardzo silne instynkty łowieckie. Raczej nie powinny mieszkać pod jednym dachem z dziećmi oraz innymi zwierzętami domowymi. Jeśli właściciel jest mocno zdeterminowany, jedyną opcją jest wprowadzenie płochacza niemieckiego do domu jako szczenięcia i cierpliwe przyzwyczajanie do obecności dzieci i innych zwierząt. Płochacze niemieckie uwielbiają zabawy z właścicielami oraz pływanie.
Prosty, lekko falowany lub lokowany włos jest łatwy w pielęgnacji. Wystarczy go codziennie wyszczotkować. Jeśli uszy psa są zabłocone po spacerze, przetrzyj je delikatnie wilgotną ściereczką.
Umaszczenie płochacza niemieckiego powinno być:
- Jednolicie brązowe, rzadziej czerwone
- Brązowe dereszowate, rzadziej czerwone dereszowate
Sierść ma być zwarta, przylegająca. Długa, jednak nie przesadnie. Niekiedy może być kędzierzawa lub prosta, zawsze z gęstym podszerstkiem. Nie powina być delikatna ani jedwabista.
Płochacze niemieckie należą do zdrowych i długowiecznych psów. Typowe problemy genetyczne ich nie dotyczą. Jako rasa o długich i ciężkich uszach, mogą być zagrożone infekcjami. Prawidłowa pielęgnacja i badania profilaktyczne pozwalają je wykluczyć.
Zdrowy, dorosły pies powinien być karmiony raz dziennie o tej samej porze. Szczeniaki powinny otrzymywać sucha karmę bezzbożową, bogata w witaminy i minerały, dzięki którym pies będzie prawidłowo się rozwijał. Idealna dietą dla tego psa będzie też Barf. Karmiąc Barfem, organizm psa otrzymuje odpowiednią ilość wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
