Jämthund (inaczej szwedzki elkhund) to największy ze szwedzkich szpiców. Nazwa: „jämthund” wywodzi się z krainy Jämtlandii, w środkowej Szwecji, gdzie mieszka od końca ostatniego zlodowacenia. Psy te traktowane były jako psy pociągowe, stróżujące i myśliwskie do polowania na grubą zwierzynę. Obecnie jämthund służy głównie do polowania na łosie, a wcześniej także niedźwiedzie i rysie. To jeden z nielicznych ras, która podczas spotkania z niedźwiedziem pozostaje nieustraszona.
Do 1946 roku jämthund uznawany był za szwedzką odmianę norweskiego elkhunda, którego FCI zaakceptowało jeszcze w XIX wieku. Szwedzi z zaangażowaniem walczyli, aby udowodnić, że ich odmiana to osobna rasa. Przodkowie jämthunda występowali początkowo w dwóch odmianach, które wykształciły się w różnych częściach kraju. Osobniki z południa były nieco mniejsze i bardziej krępe, więc dobrze radziły sobie w zaroślach i na skałach. Nazywano je: „grahund”, ze względu na łudzące podobieństwo do z norweskiego elkhunda.
Tymczasem wyższe i smuklejsze psy z centrum i północy Szwecji sprawniej pokonywały zasypane śniegiem tereny. Miały miano: „norrland”. To właśnie ta odmiana została uznana jako rasa: jämthund w 1946 roku. W Szwecji jämthund jest jedną z najpopularniejszych ras. Najwięcej osobników pozostaje w rękach myśliwych. Niektóre kraje, jak Kanada czy USA nie uznają jämthunda, wobec czego krzyżują go z norweskimi elkhundami, uznając je za tą samą rasę.
- Wysokość psa: 57 - 64 cm, idealna wysokość 61 cm
- Wysokość suki: 52 - 60 cm, idealna wysokość 56 cm
- Długość życia: ok. 10 lat
Rasa ta nadaje się przede wszystkim dla myśliwych oraz ludzi, którzy zadbają o duża aktywność psa oraz zaakceptują jego pewną niezależność. Jämthund, podobnie jak inne rasy skandynawskie, bywa nieco uparty i niezależny. Nigdy nie będzie psem całkowicie posłusznym, ale uczy się szybko i chętnie. Jeśli rozpoczniesz szkolenie wcześnie, wychowasz posłusznego i oddanego psa. Jednakże trzeba mieć świadomość, że jako psy myśliwskie jämthundy lubią wędrować niezależnie. Zawołane przyjdą, ale czasem zajmie im to więcej czasu. Wykaż cierpliwość, życzliwość i zrozumienie jego natury. Właściwie wychowany jämthund jest przyjacielem na długie lata.
Z uwagi na silnym instynkt łowiecki nie zaleca się życia pod jednym dachem z innymi zwierzętami. Ten energiczny i aktywny na zewnątrz pies w domu jest spokojny i cichy. Wobec dzieci jest cierpliwy i łagodny. Nie wykazuje agresji wobec innych psów. Ze względu na duże potrzeby ruchu na świeżym powietrzu, pies ten najlepiej będzie się czuł poza miastem, w domu z ogrodem. Jeśli nie zadbasz o odpowiednią stymulację psycho-ruchową, znudzony i sfrustrowany pies może zacząć niszczyć przedmioty w mieszkaniu.
Dbanie o jämthunda nie przysparza trudności. Wystarczy raz w tygodniu porządnie wyczesać go za pomocą gęstej szczotki lub rękawicy.
Dwa razy w roku, podczas okresu linienia, częstotliwość wyczesywania trzeba zwiększyć. Regularnie przycinaj pazury psa, dbaj o stan zębów oraz czystość uszu.
Jaśniejszy oraz ciemniejszy odcień szarości. Charakterystyczne znaczenia dla tej rasy to : jasnoszare lub kremowe na bokach kufy, policzkach, klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, a także pod ogonem.
Włos okrywowy bardzo dobrze przylega do ciała, jednak nie leży płasko. Podszycie jest krótkie, miękki i jasne. Najlepiej jeżeli będzie koloru kremowego. Na głowie szata jest gładka.
Jämthundy to psy wytrzymałe i zdrowe, lecz mogą się pojawić choroby dziedziczne takie jak: dysplazja i postępujący zanik siatkówki (PRA). Zapytaj hodowcę o historię chorób oraz regularnie badaj profilaktycznie stawy i oczy swojego pupila.
Jämthundy nie mają specjalnych wymagań żywieniowych. Jeśli nie mają wystarczającej aktywności, posiłki mogą być nieco mniej kaloryczne. Psu myśliwskiemu zapewnij bardziej pożywne jedzenie z większą ilością tłuszczu. Jeśli karmisz pupila domowymi mieszankami, uzupełniaj je o preparaty z zawartością wapnia, witamin, np. A +E, oraz glukozaminą i chondroityną potrzebnymi dla regeneracji stawów.