Na ogromnych terenach Rosji od wieków występowały różne psy użytkowe. W surowych klimatach najbardziej pożądane były zawsze umiejętności psa,
które dominowały nad jego aparycją. W prawie każdym zakątku Syberii hodowany był i jest inny typ psów. Żaden z nich nie jest czystej rasy, we współczesnym rozumieniu tego słowa. Wynika to zarówno z odmiennych warunków środowiskowych i potrzeb mieszkańców oraz krzyżowania ze sobą różnych psów obecnych na danym terenie. W ten sposób powstało w Rosji wiele lokalnych odmian łajek. Są one wykorzystywane nie tylko jako psy myśliwskie, ale również zaprzęgowe, stróżujące i pasterskie.
Na początku ZSRR zorganizowano kilka ekspedycji w celu opisania występujących lokalnie typów tych psów. Pierwsze wzorce rasy łajka powstały w 1939 roku. Początkowo hodowano ją w trzech typach – myśliwskim, pociągowym i pasterskim.
Od 1947 roku hoduje się już tylko łajki myśliwskie w czterech rasach, z których trzy – zachodniosyberyjska, wschodniosyberyjska i rosyjska europejska – zostały uznane przez FCI. Są do siebie bardzo podobne i nawet kynologom trudno je odróżnić. Łajkę rosyjsko-europejską wyhodowano około 1952 roku z myśliwskich łajek, zamieszkujących północne tereny europejskiej części Rosji, na pograniczu Rosji i Finlandii, a dokładniej w rejonie Petersburga.
Dużą odwagę łajka rosyjska europejska zawdzięcza domieszce krwi wymarłego już owczarka uczak. Hodowla tej odmiany łajki rozpowszechniła się również w środkowej i centralnej Rosji. Od wielu lat łajka rosyjsko - europejska trzymana jest w dużych hodowlach, zazwyczaj w środowiskach myśliwych i rzadko spotyka się ją na pokazach rasowych psów. Łajka rosyjsko - europejska zajmuje drugie miejsce pod względem popularności. Wyprzedza ją łajka zachodniosyberyjska. Najmniej popularne są łajki wschodniosyberyjskie.
Najsłynniejszą łajką jest... Łajka, czyli pierwszy pies wysłany przez Rosjan w kosmos w 1957 roku, na pokładzie Sputnika 2. Imię „Łajka” zawdzięcza ponoć częstemu szczekaniu, ponieważ „łajać” oznacza po rosyjsku: „szczekać”. Do Polski łajki przywieziono na początku lat 70-tych XX wieku. Ostateczna wersja wzorca rasy została opracowana w 1981 roku.
- Długość życia: 12 - 15 lat
- Wysokość psa w kłębie: 54 - 60 cm
- Wysokość suki w kłębie: 52 - 58 cm
Łajka rosyjsko - europejska jest psem średniej wielkości, o średniej lub mocnej budowie i kwadratowej sylwetce. Mięśnie dobrze rozwinięte, suche, kościec mocny. To pies zrównoważony, doskonale rozwinięty ma węch i zdolność odnajdywania zwierzyny.
Łajki rosyjsko-europejskie nie należą to psów typowo rodzinnych. Są łagodne i przyjacielskie, jednak od leżenia na kanapie, zdecydowanie wolą aktywność na świezym powietrzu. Większość hodowców tych psów to myśliwi, bowiem psy te są doskonałymi partnerami podczas polowania, dzięki dobremu węchowi, słuchowi, a także konsekwencji w poszukiwaniu. Nadają się do łowów zwierzyny małej (zajęcy czy lisów), ptactwa wodnego, a także zwierzyny grubej m.in. niedźwiedzi, dzików czy saren. Potrafią tropić swój cel w ciszy, jak i naganiać zwierzynę (np. na grupowych hubertusach) głośno przy tym szczekając. Świetnie nadają się do tropienia postrzelonych zwierząt, a po wykonanym zadaniu są z siebie bardzo dumne.
Łajka rosyjsko - europejska to pies przyjazny, inteligentny i chętny do nauki. To rasa szczera, nieskomplikowana, zrównoważona i opanowana. Szkolenie łajki rosyjsko europejskiej nie jest trudne. Szybko pojmuje polecenia i lubi pracę z człowiekiem. Łatwo przyswaja komendy w zakresie posłuszeństwa czy prób zręczności. Psy tej rasy zazwyczaj żyją zgodnie z innymi psami. Są bardzo cierpliwe i przyjazne w stosunku do dzieci. Wkraczają do akcji w przypadku pojawienia się obcych, ale nie ostrzegają o ataku. Łajka rosyjsko - europejska ma przeciętne wymagania ruchowe. Nie oznacza to jednak, że możesz ograniczyć jej wyjścia do trzech krótkich spacerów wokół bloku.
Dopuszczalne umaszczenie łajki rosyjsko - europejskiej to:
- białe z czarnym
- czarne z białym
- zdarza się też jednolicie czarne lub białe
Włos okrywowy jest twardy i prosty. Podszerstek obfity, gęsty, miękki, a także wełnisty. Na głowie i uszach sierść krótka i gęsta, za to dłuższa jest na szyi, gdzie tworzy kryzę, i policzkach, gdzie tworzy niewielkie bokobrody. Także na kłębie sierść jest dłuższa, zwłaszcza u samców. Na kończynach włos krótki, twardy i gęsty, na tylnych krawędziach dłuższy. Na udach portki, ale niezbyt długie. Łapy owłosione miedzy palcami. Ogon pokryty prostym, twardym włosem, na spodzie nieco dłuższym, ale nie tworzącym pióra.
Sierść łajki rosyjsko - europejskiej wymaga poświęcania większej uwagi. Pomimo, że jej sierść nie jest długa to w okresie linienia, które na ogół trwa krótko, jest bardzo intensywne. Dlatego w tym okresie ważne jest to, aby za pomocą odpowiednich szczotek wyczesywać wypadającą sierść. Nie należy także zapominać o kontrolowaniu stanu uzębienia. W przypadku pojawiającego się kamienia nazębnego najlepiej jak najszybciej go usunąć.
Łajka rosyjsko - europejska jest zdrową i odporną rasą, bez skłonności do chorób genetycznych. Jak wszystkim psom polującym, mogą ją spotkać urazy i kontuzje. Nie zaniedbuj badań kontrolnych psa i wszelkie wątpliwości konsultuj z weterynarzem.
Psy zaprzęgowe i myśliwskie, do których zaliczamy łajkę rosyjską powinny dostawać pokarm, który doda jej energii na cały aktywny dzień. Stosując suchą karmę, warto zwrócić uwagę jaką ma zawartość mięsa: im udział procentowy jest wyższy, tym lepiej. Ogólnie przyjmuje się, że karma sucha powinna zawierać więcej niż 30 % mięsa. Wybieraj taką, która będzie dostosowana do wieku Twojego psa. Karmy dla szczeniąt są bogatsze w składniki odżywcze, które pozytywnie wpływają na rozwój młodego organizmu.
