Nagi pies meksykański średni wywodzi się od nagich psów azjatyckich. Jego przodkowie dotarli na tereny Ameryki Środkowej kilka tysięcy lat temu razem z przodkami dzisiejszych Indian. Pies ten od wieków nazywany był: „Xoloitzquintle”, w skrócie „xolo”, od Xolotla, boga Azteków. Wierzyli oni, że nagie psy potrafią przeprowadzić ludzką duszę do krainy umarłych. Dlatego zmarłych grzebano razem z psem, który uprzednio był składany bogowi w ofierze. Aztekowie traktowali xolo jako psa do towarzystwa, myśliwskiego i stróżującego. Ceniono również go w przypadkach reumatyzmu, więc pozwalano psu spać z chorym na tę przypadłość.
Bardzo ceniono również mięso nagiego psa meksykańskiego, któremu przypisywano właściwości zdrowotne. Co ciekawe, nie ma możliwości hodowania wyłącznie psów nagich, ponieważ w każdym miocie 1/3 szczeniąt rodzi się owłosiona. Meksykańska Federacja Kynologiczna w 1956 uznała rasę w 1956 roku. Obecnie nagich psów meksykańskich nieustannie poszukują podobnych psów na terenie całego Meksyku, a jeśli spełniają one wymogi wzorca FCI, włączają je do hodowli. Zwiększa to pulę genetyczną xolo, co pozytywnie wpływa na stan zdrowia ogólnego przedstawicieli rasy. Poza Ameryką Środkową nagi pies meksykański nie jest zbyt popularny, ale ma liczne grono fanów, np. w Holandii.
- Wysokość psa to: 36 - 45 cm
- Waga: 9 -14 kg
- Długość życia: 15-17 lat
Nagie psy meksykańskie średnie to psy lojanle, czułe i przywiązujące się mocno do rodziny. Jednakowo kochają wszystkich domowników, lecz tak, jak każda rasa, wybierają sobie szczególnie jednego właściciela. Są to psy pojętne, ciekawe świata i spokojne. Jednak trzeba zaznaczyć, że nie będą na każde skinienie swojego właściciela. Mają dość niezależną naturę i bywają uparte. Socjalizację tych piesków zaczynamy jak najwcześniej. Najlepiej, jeżeli będziemy go zabierać ze sobą nie tylko na spacery do parku, ale również w miejsca gdzie są skupiska ludzi, samochody, roweżyści. To my musimy pokazać otaczający go świat, aby wyrósł z niego pewny siebie pies. Wyhowywanie jego, to przede wszystkim konsekwencja, spokój i cierpliwość.
Xolo średnie nie są zbyt szczekliwe, ale kiedy w pobliżu pojawi się ktoś obcy, wykazują nieufność i sygnalizują możliwe niebezpieczeństwo. Nagi pies meksykański średni potrzebuje dużo ruchu, ale dzień bez dłuższej aktywności zaakceptuje.
Nagi pies meksykański średni - charakter
Zabiegi pielęgnacyjne są bardzo proste i łatwe. Pieska kąpiemy wtedy, kiedy jest ku temu potrzeba. Nie trzeba stosować w pielęgnacji jego skóry specjalistycznych szamponów czy płynów do kąpieli. Wystarczy uniwersalny szampon przeznaczony dla psów, którego użyjemy gdy nasz pupil np. w czasie spceru zechce się wytarzać w czymś, co ma niezbyt dla nas przyjemny zapach. Po takiej kąpieli watro nawilżyć jego skórę i zastosowac np. olejek kokosowy, oliwkę lub użyć dziecięcej emulsji nawilżającej. Im mniej środków kosmetycznych, tym skóra będzie zdrowsza i bardziej odporna. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak owłosienie, jednak nie trzeba na ich skórę nakładać kremów z filtrami.
Wiele osób wychodzi z założenia, że pies, który nie ma okrywy włosowej na spacery przy niskich temperaturach powinien wychodzić na w specjalnych kubraczkach. Wszystko zależy bowiem od predyspozycji danego osobnika. Jedne będą szalały, biegając w siarczysty mróz, a inne nie wychylą nosa zza drzwi. Dorosłe Xolo znakomicie poradzą sobie nawet przy wysokich mrozach, pod warunkiem, że ich ruch będzie swobodny. Szczeniaka w pierwszą jego zimę można ubrać w lekki kombinezon i co ważne regularnie wychodzić z nim na spacery, aby młody pies przyzwyczaił się do warunków panujących na zewnątrz. Spacery w mroźną pogodę stopniowo wydłużając.
- jednobarwne
- czarne
- łupkowo szare
- ciemnoszare
- rudawe
- wątrobiane
- brązowe
- oraz blond
Mogą także występować plamy dowolnego koloru, łącznie z białymi i trójkolorowymi znaczeniami.
Nagie psy meksykańskie są zdrowe i odporne także na choroby zakaźne. Wynika to z faktu, że psy tej rasy rozwijały się niekiedy w bardzo trudnych warunkach, dlatego nauczyły się doskonale do tego przyzwyczajać. Człowiek bowiem nie brał udziału w tworzeiu się tej rasy. Przeżywały i rozmnażały się tylko zdrowe i silne osobniki. Jedyny słaby punkt tych dostojnych psów, jest brak zębów. Gen, ktory odpowiedzialny jest za brak sierści odpowiada również za braki w uzębieniu, ale nie jest to powód do niepokoju, jeśli pies ma apetyt i nie miewa problemów trawiennych.
Rasa ta nie wymaga specjalistyczne diety. Warto pamiętać, że ten rodzaj psa ma braki w uzębieniu. Mimo to można podawać mu suchą karmę. Powinna ona zawierać dużo składników z wysokim poziomiem witami, białka i minerałów. Decydując się ma suchą lub miękka gotową karmę, wybieraj taką, która nie zawiera zbóż i ma dobrego rodzaju białko zwierzęce.
