Rasa ta, o cechach bardzo typowych dla szpica, wywodzi prawdopodobnie swą nazwę od Keesa - bardzo popularnego holenderskiego nazwiska, bądź dwóch patriotów: Kessa de Witt i Keesa de Gyselaer. Szpic wilczy, inaczej Keeshound, wykorzystywany jako stróż w kanałach, zyskał miano holenderskiego psa rzecznego, a w wiktoriańskiej Anglii określano go niezbyt miłym mianem szpica tłustego.
W XVIII wieku szpic wilczy uważany był za: „psa ludu”.Symbolizował opór stawiany Wilhelmowi Orańskiemu, ponieważ jeden z przywódców ugrupowania patriotycznego Kess de Gyselaer miał właśnie takiego psa. Przodkowie rasy są nieznani. Niewykluczone, że keeshound wywodzi się od pierwotnych typów szpica, np. wilczastego. Do Wielkiej Brytanii sprowadził je Wingfield-Digby, zaś pod koniec lat 20-tych XX wieku psy te znalazły się w Stanach Zjednoczonych.
- Długość życia: 13 - 15 lat
- Wysokość w kłębie 49 cm
Szpice wilcze urzekają swoim wyglądem. Szczególnie imponujący jest bujny, przypominający grzywę, kołnierz wokół szyi tzw kryza. Obficie owłosiony ogon, noszony dumnie nad grzbietem to jeden z jego walorów. Lisia głowa z czujnymi oczami oraz małe, spiczaste, blisko osadzone uszy, nadają szpicowi jedyny w swoim rodzaju, charakterystyczny zadziorny wygląd. Szpic wilczy jest zawsze uważny, żywiołowy, a przede wszystkim niezwykle oddany swemu właścicielowi. Jest bardzo pojętny i łatwy do wyszkolenia. Brak zaufania w stosunku do obcych oraz brak instynktu myśliwskiego czynią go idealnym psem stróżującym. Szpic nie jest ani płochliwy, ani agresywny. Jest obojętny na warunki pogodowe. Krzepkość oraz długowieczność to jego najbardziej niezwykłe cechy.
Szpic wilczy zawsze był u boku człowieka, który używał go do polowań i do pilnowania domostwa. Obecnie to pies do towarzystwa, dzięki zaletom jakie posiada. Psy tej rasy są bardzo inteligentne, bystre, spostrzegawcze, ale również bywają uparte. Jego właściciel powinien być stanowczy, konsekwentny oraz cierpliwy. Szpic musi wiedzieć kto jest liderem w jego stadzie, wtedy będzie oddanym przyjacielem. To pies o silnym i mocnym głosie, a w stosunku do obcych osób staje się nieufny. Jeżeli tylko wyczuje zagrożenie, szybko zaalarmuje właściciela. Dlatego Keeshound jest dobrym przykładem psiego stróża.
Szpic wilczy jest wesołym i bardzo towarzyskim psem, uwielbiającym dzieci i zabawę. Wymaga dużej aktywności ze strony właściciela. Po powrocie do mieszkania keeshound nie wymaga sporej przestrzeni. Najczęściej zwija się w kłębek i grzecznie drzemie na posłaniu. W wyniku właściwego szkolenia zdobywają dobre wyniki w konkursach posłuszeństwa. Keeshoud zawsze wybiera sobie jednego pana. W stosunku do innych psów może być agresywny.
Gęsta szata szpica wilczego wymaga dokładnego szczotkowania każdego dnia.
Szpic wilczy, według wzorca powinien mieć umaszczenie srebrnoszare: białe włosy występują w towarzystwie czarnych.
Szpic wilczy i ma podwójną szatę. Włos jest długi, prosty, odstający, a podszerstek jest gęsty oraz wełnisty. Głowa, uszy, przód przednich i tylnych kończyn oraz łapy okryte są krótkim, gęstym i aksamitnym włosem. Reszta tułowia okryta długą, bogatą szatą. Włos nie może być falisty, kędzierzawy, ani sznurowy. Szyja i łopatki okryte gęstą grzywą, ogon także obficie owłosiony.
Keeshoundy są zazwyczaj psami zdrowymi. Rasa bywa narażona na alergie skórne, np. od ukąszenia pcheł. Może także występować niedoczynność tarczycy.
Keeshound ma dobry apetyt i zje każdy rodzaj karmy, jaki mu podasz. Jeśli przygotowujesz jedzenie w domu, nie podawaj pupilowi posiłków przeznaczonych dla ludzi, gdyż zawierają przyprawy, których pies nie toleruje. Warto przejrzeć półki sklepów zoologicznych i wybrać jedna dobra karmę. Najlepiej, jeżeli będzie zawierać więcej niż 30% mięsa. Pamiętaj, że Twój pupil na godzinę przed i dwie godziny po posiłku nie
powinien wychodzić na długi spacer.
