Z terenu wschodniej Anglii pochodzi rasa Norfolk terier. Nazwa Norfolk terrier pochodzi od hrabstwa Norfolk. Tereny te były bardzo urodzajne, więc potrzebowano psów do tępienia szczurów, myszy i królików. Wykorzystywano je także do polowań na borsuki i lisy. Odmiana norfolk ma uszy średniej wielkości, w kształcie litery V i lekko zaokrąglone na czubku. Przodkowie Norfolk terriera nie są znani. Prawdopodobnie w jego żyłach płynie krew border, cairn i irlandzkiego teriera.
Wyhodowany do polowania na gryzonie i krety norfolk terier stał się popularny w czasach wiktoriańskich wśród studentów Cambridge, stąd często nazywało się go: „cantab terier”, od nazwy słuchaczy tejże uczelni. Studenci polowali na szczury piżmowe i domowe w licznych kanałach miasta i jego okolic, dla rozrywki. Ponieważ Norfolk terriery musiały dzielić ze swoimi studentami niewielkie pomieszczenia, przetrwały tylko spokojne, łatwo dostosowujące się do otoczenia psy.
Po I wojnie światowej przedstawiciele rasy znaleźli się na drugiej półkuli, gdzie określano ich jako: „Jones terier”, od nazwiska jednego z pierwszych poważnych hodowców. W Wielkiej Brytanii rasę po raz pierwszy uznano w 1932 roku, kiedy to zaakceptowano dwie odmiany: o sterczących (obecnie norwich terrier) i opadających (obecnie Norfolk terier) uszach. Norfolk terier zaakceptowany został jako osobna rasa w 1965 roku. W USA nastąpiło to dopiero w 1979 roku. Amerykańskie i brytyjskie standardy wystawiennicze rasy dopuszczają, by rasa walecznych wschodnioangielskich terierów nosiła ślady „honorowych blizn” nabytych w ciągu burzliwego życia.
- Długość życia 12 - 15 lat
- Idealna wysokość to: 25 cm
Norfolk teriery to wytrzymałe, pełne życia, wierne i niekłopotliwe dla swoich opiekunów psy. Jak na swoje wymiary jest demonem energii. Idealnie spisują się w roli psów do towarzystwa oraz stróżowania. Norfolk teriery są nieustraszone i bystre, a przy tym delikatne i miłye. Ten towarzyski, wytrzymały, sympatyczny terier jest czujnym i nieustraszonym psem. Te „kompaktowe” teriery są pewne siebie, ale nie zaczepne. Do tego żywe, mocne i zawsze wesołe. Mają zrównoważone usposobienie.
W stosunku do dzieci Norfolk terier jest miłym i spokojnym przyjacielem. Jeśli masz możliwość spędzać z nim cały dzień i często wychodzić na świeże powietrze, pies będzie bardzo szczęśliwy w mieście. Norfolk terier jest doskonałym psem domowym dla osób, które mogą poświęcić mu dużo uwagi, wychodzić często na spacery, w ktrakcie których zapewnią mu szereg zabaw.
Sztywna, przylegająca szata teriera Norfolk nie wymaga trymowania, a jedynie minimalnego szczotkowania. Ponadto, w ogóle nie zbiera brudu. Sprawdzaj regularnie stan uszu, uzębienia oraz pazurów psa. Jeśli odwiedzasz ze swoim pupilem wystawy, wystarczy niewielkie trymowanie.
- czarne podpalane
- pszeniczne
- różne odcienie rudego
- siwo - rude typu grizzle
Białe znaczenia są niepożądane
Norfolk terier może cierpieć na przemieszczanie się rzepki, choroby oczu i choroby związane z układem krwionośnym.
Ważne jest także kontrolowanie stanu uzębienia psa oraz badaj, szczep i odrobaczaj go regularnie u weterynarza.
Norfolk terier nie narzeka na brak apetytu. Najlepiej w przypadku tej rasy sprawdzi się karma dla małych ras aktywnych z większą zawartością białka. Unikaj karm, które w swym składzie zawierają zboża. Mogą się one przyczynić do wystąpienia alergii skórnych.